Την τετάρτη 20/02/2013 δεν θα είναι αργία, αλλά ΑΠΕΡΓΙΑ!
Και η Συλλογική Κουζίνα του Στεκιού Μεταναστών θα μαγειρέψει απεργιακό φαγητό!
Δελτίο Τύπου
Στο πλαίσιο τις καταστολής των καταλήψεων, την τελευταία περίοδο στοχοποιείται το κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο ΒΟΞ, που βρίσκεταισ την πλ. Εξαρχείων. Με συνεχείς συκοφαντικές αναφορές σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών και παρεμβάσεις ακροδεξιών βουλευτών, καθώς και αστυνομικές παρενοχλήσεις προετοιμάζεται το έδαφος για την καταστολή του ΚΚΚ ΒΟΞ. η συγκεκρημένη κατάληψη αποτελεί υποδειγματικό χώορ ελευρθερίας και δημιουργίας πανελλαδικά και σοβαρό παράγοντα κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής στην ευαίσθητη περιοχή των Εξαρχείων. εκφράζοντας την αμέριστη υποστήριξή μας στο ΚΚΚ ΒΟΞ, στέκια και συλλογικότητες της περιοχής πραγματοποιούμε συνέντευξη τύπου την Τετάρτη 30 Ιανουαρίου στη 1 μ.μ. στο Κοινωνικό Κέντρο της Τσαμαδού 15 στα Εξαρχεια, στην οποία θα μιλήσουν μέλη καταλήψεωνμ, στεκιών, πρωτοβουλιών κατοίκων και πολιτικών οργανώσεων.
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στο ΚΚΚ ΒΟΞ.
Θέμα: Όψεις Καθημερινότητας…
Ζόφος-Ελπίδα
Αποκλεισμός-Αντίσταση
Μοναξιά-Αλληλεγγύη
Όψεις Καθημερινότητας, με φυσική σκηνικότητα, αποτύπωση της στιγμής και του συναισθήματος στον χώρο και στον χρόνο. Καθημερινές ιστορίες που συμβαίνουν δίπλα μας, με έντονα κριτική διάθεση στην ωμότητα απέναντι στους σύχρονους αθλίους των Αθηνών. Τα ζητήματα επιβίωσης και έντονης συναισθηματικής φόρτισης, που θέτει ο Άγγελος Καλοδούκας, δεν μπορεί παρά να αποτελέσουν μια γροθιά στο στομάχι. Απλοί καθημερινοί άνθρωποι παρουσιάζονται σε αέναες στιγμές τυχαίας ακινησίας, με τα συναισθήματα να εναλάσσονται από εκείνα της απόγνωσης και του φόβου, σε συνθήματα ελπίδας. Οι απόκληροι μιας “σύγχρονης” κοινωνίας, ο ηθικός ξεπεσμός, αλλά και η αξιοπρέπεια του “επιούσιου άρτου”, είναι το κοινωνικό στίγμα που θέλει να θίξει ο φωτογράφος, ο οποίος έντονα νοσταλγικά αναστοχάζεται παλιές χαμένες αξίες μέσα στον χρόνο. Η αποτύπωση των αγγελικών ψυχών μέσα στον δημόσιο χώρο μπαίνει ως τελεσίδικη, φανερώνοντας την τελική πράξη: Η οικειοποίηση του χώρου θα γίνει είτε μαζικά και δυναμικά, είτε ατομικά και ηττημένα. Σε κάθε περίπτωση η ελπίδα που αποπνέεται δεν μπορεί να υπενθυμίζει πως “είμαστε ακόμα ζωντανοί”…
Η εξέγερση του συριακού λαού ενάντια στη δικτατορία του Άσαντ συνεχίζεται παρά τις δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, τις εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, την καταστροφή πόλεων και χωριών από το στρατό του καθεστώτος, παρά την αδιαφορία της «διεθνούς κοινότητας», τις γεωπολιτικές σκοπιμότητες και τον καιροσκοπισμό των κυβερνήσεων της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής, αλλά και ολόκληρου του πλανήτη.
Ο αγώνας του λαού της Συρίας για ελευθερία και αξιοπρέπεια αξίζει την αλληλεγγύη όλων μας, ιδιαίτερα της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων, όλων όσοι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι και οι λαοί πρέπει να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους.
Σάββατο 12 Ιανουαρίου, 8μ.μ., Κοινωνικό Κέντρο Τσαμαδού 15, Εξάρχεια.
Εισηγούνται οι Ασράφ Χάσνο, Σουλεϊμάν Ντακντούκ Κάστρο και Γιάννης Αλμπάνης.
Σύλλογος Ελεύθερων Σύρων στην Ελλάδα
Σε καιρούς βίαιης εξαθλίωσης της κοινωνίας το κράτος θωρακίζεται υλοποιώντας πολιτικές «εκτάκτου ανάγκης» και «ακονίζει τα μαχαίρια» μιας βάναυσης καταστολής προκειμένου να καταπνίξει κάθε αντίσταση. Ο ακροδεξιός συρφετός των Σαμαρά-Δένδια, υλοποιώντας τη «πολιτική» της Χρυσής Αυγής, και από κοινού με τα «αριστερά» δεκανίκια του και τα φασιστοκάναλα στοχοποιεί και επιχειρεί να δαιμονοποιήσει τις διαδικασίες και τις δομές που προάγουν την ανυπακοή ξεκινώντας από τις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.
Οι καταλήψεις είναι ανοιχτοί κοινωνικοί χώροι που λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά και προάγουν την αντίσταση, την αλληλεγγύη και την αυτoοργάνωση. Αποτελούν εστίες ρήξης και ανατροπής, είναι «όπλο» στα χέρια των καταπιεσμένων και όσων αντιστέκονται. Αυτός είναι ο λόγος της υστερικών διαστάσεων επίθεσης που δέχονται.
Από την Villa Amalias και τη καταλήψη «Σκαραμαγκά», μέχρι κάθε αυτoδιαχειριζόμενο εγχείρημα αυτό που τους ενοχλεί και τους φοβίζει είναι ότι υπάρχουν κοινωνικοί χώροι στους οποίους αναπτύσσονται ανησυχίες, προβληματισμοί, τρόποι σκέψης και δράσης ενάντια στις κανιβαλιστικές πολιτικές που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Αυτό που τους ενοχλεί και τους φοβίζει είναι ότι υπάρχουν κοινωνικοί χώροι όπου αποτελούν παραδείγματα αγώνα, αλληλεγγύης και αντρεπτικής δράσης στη καθημερινότητα, παραδείγματα στάσης ζωής ενάντια στη χειραγαγώγηση και την υποταγή. Χώροι όπου εργάτες, άνεργοι, άστεγοι, ντόπιοι και μετανάστες λειτουργούμε συλλογικά και προωθούμε την ενεργό πολιτική δράση. Αυτό που τους ενοχλεί και τους φοβίζει είναι ότι υπάρχουν κοινωνικοί χώροι όπου η αλληλεγγύη οργανώνεται από τους καταπιεσμένους για τους καταπιεσμένους, χωρίς τη διαμεσολάβηση των παπάδων, των τηλεοπτικών τους σταθμών και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αυτό που τους ενοχλεί και τους φοβίζει είναι ότι υπάρχουν χώροι αρμονικής συνύπαρξης και οργάνωσης από κοινού ντόπιων και μεταναστών, χώροι ρήξης με το ρατσιστικό τους παραλήρημα και αντίστασης στον εκφασισμό. Αυτό που τους ενοχλεί και τους φοβίζει είναι που δε σκύβουμε κεφάλι, που οργανώνουμε εναλλακτικά τη καθημερινότητα μας κόντρα στον καταναλωτικό τους παραλογισμό, στην εμπορευματοποίηση και στο κέρδος. Αυτό που τους ενοχλεί και τους τρομάζει είναι πως όλα τα παραπάνω διαχέονται στις γειτονιές και μεταφέρονται στη κοινωνία ως αντίδραση στο υπάρχον σύστημα εκμετάλλευσης, αποτελώντας καταλύτη για την αναζήτηση νέων μορφών οργάνωσης της κοινωνίας.
Η απόπειρα επανακατάληψης της Villa Amalias και το κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύσσεται στέλνουν ένα σαφές μήνυμα. Δε τους φοβόμαστε. Αυτοί πρέπει να μας φοβούνται. Είμαστε χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, άνθρωποι της αντίστασης, της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας. Είμαστε κομμάτι μιας κοινωνίας που βράζει και θα τους τσακίσει.
Ας μη περιμένουν να λυγίσουμε..Για όσο χρειαστεί θα είμαστε στο δρόμο..
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.
Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων και παύση κάθε δίωξης.
Για την υπεράσπιση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.
Για μια κοινωνία ισότητας, κοινωνικής δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Κοινωνικό κέντρο-στέκι μεταναστών
Κατάληψη, Τσαμαδού 15
Καθημερινά βλέπουμε πλέον την κυβέρνηση να ακολουθεί την ατζέντα των ναζιστών της χρυσής αυγής, διευκολύνοντάς τους να εκφράσουν την κτηνώδη συμπεριφορά τους και να σπείρουν ένα λόγο μίσους. Η επιδρομή της αστυνομίας στην Βίλλα Αμαλίας ήταν ακόμα μία χείρα βοήθειας στους φασίστες και το παρακράτος με την συναίνεση φυσικά της τρικομματικής κυβέρνησης. Είναι ένα ακόμα, από τα πολλά πλέον, παραδείγματα επίθεσης προς ένα πρόσταγμα αντίστασης. Διότι Η Κατάληψη ΒΙΛΛΑ ΑΜΑΛΙΑΣ είναι εδώ και χρόνια ένα ανάχωμα αντίστασης και δημιουργίας σε μια περιοχή που οι φασίστες προσπαθούν επίμονα να πάρουν κεφάλι. Αυτό δεν θα το επιτρέψουμε!
Όλοι/ες το Σάββατο 29 Δεκέμβρη στις 12 μμ στα προπύλαια στην διαδήλωση αλληλεγγύης για την κατάληψη της Βίλλα Αμαλίας.
Πίσω γορίλλες!
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!
-Στέκι Μεταναστών-Κοινωνικό Κέντρο
-Κατάληψη Τσαμαδού 15
Τα χαράματα της Κυριακής 16/12 ομάδα τραμπούκων που περιφέρεται στα Εξάρχεια εισέβαλε στο πάρτι της Αριστερής Ενότητας Φοιτητών του Πολιτικού της Νομικής, που γινόταν στην Κατάληψη της Τσαμαδού 15. Αφού έκαναν τους συνηθισμένους τσαμπουκάδες, πετώντας πρώτα στο χώρο σπρέϊ πιπεριού επιτέθηκαν με κτηνώδη τρόπο στους/στις παρευρισκόμενους-ες, τραυματίζοντας κάποιους από αυτούς. Στο πλευρό των τραμπούκων έσπευσαν 30-40 όμοιοί τους, αρκετοί από αυτούς με κράνη και πτυσσόμενα γκλομπ,που άρχισαν να λυντσάρουν όσους είχαν απομείνει στον πεζόδρομο. Μέλη του Στεκιού Μεταναστών που παρενέβησαν για να σταματήσει αυτό το αίσχος δέχτηκαν επίσης επίθεση από τα φασιστοειδή, κάποια από τα οποία έβριζαν χυδαία το Στέκι, το Δίκτυο και την Αριστερά, υποδυόμενοι τους αναρχικούς.
Η Συλλογική Κουζίνα του Στεκιού Μεταναστών, “ElChef”, το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου από τις 10 το πρωί ως τις 5 το απόγευμα μαγειρεύει στο εργοστάσιο της Ελληνικής Χαλυβουργίας, μαζί με τους εργάτες που από τις 31 Οκτωβρίου απεργούν παλεύοντας για τα δικαιώματά τους και αποκρούοντας τους εκβιασμούς της εργοδοσίας που τους θέλει υπάκουους και με μισθούς πείνας. Ο αγώνας τους είναι και δικός μας.
Σήμερα μπροστά στα φαινόμενα κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας και όξυνσης της οικονομικής κρίσης και της καταστολής τα δίκτυα αλληλεγγύης είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία. Κανείς μόνος του στην κρίση. Καμιά μόνη της στην κρίση. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας
Μαζί μας και παράλληλα με το φαγοπότι μας παίζουν μουσική οι Γιάλα και η Ρεμπετική κομπανία
Συλλογική κουζίνα «ElChef»
Στέκι Μεταναστών – Κοινωνικό Κέντρο, Τσαμαδού 13